Պահանջներ ԵԱՀԿ-ից. Չարդարացված սպասելիքներ

Հոկտեմբերի 22-ին ժամը 13-14-ի սահմաններում ՀՀ Տավուշի մարզում՝ Բերդ-Իջևան ավտոճանապարհի Պառավաքարի հատվածում հակառակորդը կրակ է բացել ավտոճանապարհով ընթացող ավտոմեքենաների վրա, ինչի հետևանքով հայկական կողմն ունի զոհ և վիրավորներ։

Ինչպես ամեն անգամ, այս անգամ ևս հայացքներս ուղղեցինք Եվրոպային և «պահանջեցինք դատաստան»:

Այն, որ միջազգային կառույցները լռում են, դեռևս քիչ թե շատ հասկանալի է: Երկկողմ քաղաքականություն: Նժարներից մեկում Հայաստանն է, մյուսում` Ադրբեջանը նավթով, որոշակի հնարավորություններով:

Լռում է նաև արտաքին քաղաքականության մեր գերատեսչությունը` այն դեպքում, երբ խոսքը ոչ թե զինված բախումներին է վերաբերում, այլ Ադրբեջանն ուղղակի խախտում է սեփական երկրիդ սահմանների անխախտելիությունը, տարածքային ամբողջականությունը:

Խոսում ենք ԵԱՀԿ-ից, նրա արձագանքներից: Բայց մի բան եկեք հասկանանք: Այո, Ադրբեջանը խախտում է Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի տասը սկզբունքները, օրինակ`

1.      Ուժի կամ ուժի սպառնալիքի չկիրառում (2-սկզբունք)

2.      Սահմանների անխախտելիություն (3-րդ սկզբունք)
3.      Պետությունների տարածքային ամբողջականություն (4-րդ սկզբունք)
4.      Վեճերի խաղաղ կարգավորում(5-րդ սկզբունք)
5.      Պետությունների համագործակցում (9-րդ սկզբունք)
6.      Միջազգային իրավունքով ստանձնած պարտավորությունների բարեխիղճ կատարում (10-րդ սկզբունք) 

«Ուժի կամ ուժի սպառնալիքի չկիրառման և վեճերի խաղաղ կարգավորման սկզբունքները»:

Անվանումից պարզ է, որ պետությունները պարտավորվում են ուժ և ուժի սպառնալիք չկիրառել այլ պետությունների դեմ` ամեն իրավիճակում: Այսինքն` առաջացած վեճերը պետք է կարգավորվեն խաղաղ ճանապարհով:

Իսկ ինչ է իրականում կատարվում: 

Նշված սկզբունքները կոպտորեն խախտվում են Ադրբեջանի կողմից: Ու այս ամենը ԵԱՀԿ և միջազգային հանրության քար լռության ներքո: Արդեն չես էլ զարմանում  միջազգային հանրության կողմից նման անթույլատրելի վերաբերմունքից:

Ադրբեջանը շարունակում է իրեն լկտիաբար պահել` սեփական երկրում ինչ-որ բան ճնշելու, ուշադրություն շեղելու ամենահարմար տարբերակն ընտրելով. Լարվածություն հայ-ադրբեջանական սահմանին:  

Բայց չէ-որ, սկզբունքում հստակ նշվում է, որ ոչ միայն ուժի կիրառման արգելք, այլ նաև ուժի կիրառման սպառնալիքի արգելք:

1.      Սահմանների անխախտելիություն (3-րդ սկզբունք)
                               2.      Պետությունների տարածքային ամբողջականություն (4-րդ սկզբունք)

Ադրբեջանը բազմիցս խախտել է այս սկզբունքներն ու շարունակում է խախտել:  Կրակելով Բերդ-Իջևան ավտոճանապարհի Պառավաքար հատվածի զինվորական մեքենաների վրա` Ադրբեջանը ևս 2 սկզբունք է ոտքի տակ գցում:

Եվ ի վերջո, ում են պետք սպիտակ թղթի վրա գրված այս կետերը, եթե հակառակորդն ուղղակի թքած ունի դրանց վրա: 

Բայց մի բան անհասկանալի է, ինչու են քնած եվրոպական գործիչները, երբ իրենք ստեղծված են հարցեր լուծելու կամ գոնե լուծման եզրեր գտնելու համար:

Վերջերս տարածաշրջանում էր  Մինսկի խմբի նորանշանակ ԱՄՆ համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը: Նամակ Օբամայից` երկու պետությունների ղեկավարներին: Ի՞նչ փոխվեց, ոչինչ: Օր օրի ավելացող ագրեսսիա: Համանախագահին «պատիվ են տալիս» հարևան երկրում ու կարծես թե «լռության սիմֆոնիա»:

Ադրբեջանը կրակ է բացում ՊԲ-ում մշտադիտարկման գնացած ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի գործունեության ժամանակ: Իսկ ինչ են անում վերջիններս` փախչում` փորձելով փրկել սեփական կյանքը: Ու հետո վախենում որևէ խիստ հայտարարություն անել ու փորձել զսպել Ադրբեջանին:

ԵԱՀԿ-ի նպատակներից է կանխատեսելի դարձնել մասնակից բոլոր պետությունների քայլերը: Արդյոք կանխատեսելի է Ադրբեջանի պահվածքը: Արդյոք կանխատեսելի են հայ զինծառայողների մահերը: Իհարկե` ոչ:

Ու ամեն անգամ  հիասթափություն, երբ միջազգային կառույցը աչք է փակում նման դեպքերի վրա:  Պահանջներ, պահանջներ ու չարդարացված սպասելիքներ….